Het was een paradijs, het Nigtevecht van mijn kleuterjaren. De sloot achter ons huis, waarboven ons tuinhuisje hing, het perzikmuurtje, het prille groen van de kastanjeboom in het voorjaar. En dan de voorjaarsbloemen aan de slootkant van de Klompweg, de waterbloemen in de Vecht. De watervogels, het ooievaarsnest achter onze tuin, onze kano in de Vecht…….
Maar ons gezinshoofd, tevens NH-predikant wilde hogerop, zijn kerkgebouw moest groter en ons aanzien verbeterd. Hij was ooit de beste van de klas en had een broer die op een na de beste van de klas was. Maar vertelde de jongere broer ons later: “mijn klas was beter”. De broer was dorpsarts op Noord-Beveland en zat in de proviciale staten voor de AR. Ons gezinshoofd stemde dus CHU.
Slabbekoorn, onze familie-lobbiër werd uitgenodigd en luisterde beleefd toe en zou op onderzoek gaan. Zomer 1946 verschenen er “hoorders” in het Nigtevechtse kerkje, met als resultaat dat we na de daarvoor benodigde tijd naar een slaperig familiestadje in midden Zeeland verhuisden. Blijft voor mij de vraag: voor welk deel hadden de hoorders de dominee werkelijk goed bevonden en hoe groot was des Slabbekoorns' invloed?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten